O Κανόνας 80 / 20
To 1906 o Ιταλός οικονομολόγος Vilfredo Pareto κάνει μια ανακάλυψη η οποία θα παίξει σημαντικό ρόλο στο πως αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας και θα αλλάξει τον τρόπο που εταιρείες και κυβερνήσεις παίρνουν αποφάσεις.
Η παρατήρηση αυτή έχει να κάνει αρχικά με το πως το πως διαμοιράζονται τα οικονομικά οφέλη στην κοινωνία, καθώς δείχνει ξεκάθαρα πως το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου συσσωρεύεται στα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα με μια αναλογία 80 / 20. Δηλαδή 80% του πλούτου πηγαίνει στο ανώτερο 20% των γαιοκτημόνων, επιχειρηματιών και τραπεζιτών της ιταλικής κοινωνίας εκείνης της εποχής.
Την παρατήρηση του αυτή ο Pareto την έκανε πρώτη φορά στον κήπο του που καλλιεργούσε φασολιές, διαπίστωσε πως το 20% των φασολιών παρήγαγε το 80% της συνολικής σοδειάς. Αυτή η ανισορροπία, παρότι δεν αποτελεί κανόνα της φύσης, βρίσκει εφαρμογή και σε άλλους τομείς όπως είναι οι επιχειρήσεις, βιομηχανική παραγωγή, την επισκεψιμότητα των internet web sites – apps, μέχρι και την συχνότητα που προτιμάμε συγκεκριμένα ρούχα στην γκαρνταρόμπα μας.
Ένα παράδειγμα είναι πως άνω του 70% της επισκεψιμότητας διαφόρων site περνάει πρώτα από την Google και Facebook, παρόλο που υπάρχουν εκατοντάδες μηχανές αναζήτησης και κοινωνικά δίκτυα στο internet. O Kανόνας αυτός, κάνει την εμφάνιση του ακόμα και σε προσωπικά βιώματα της φοιτητικής ζωής, που ένας αναλάμβανε την ομαδική εργασία και οι υπόλοιποι έπαιρναν μαζί του στο τέλος τα εύσημα, χωρίς να κοπιάσουν ανάλογα.
Το 80 / 20 είχε στα υπόψιν του και ο Steve Jobs που την καθιέρωσε στη γραμμή παραγωγής της Apple και της Next, για να εντοπίζει την πηγή των περισσότερων προβλημάτων στα εργοστάσια παραγωγής, σχετικά νωρίς τη δεκαετία του 80. O Steve Jobs είχε σαν πρότυπο τον Joseph Juran, ο οποίος εισήγαγε πρώτος τη μέθοδο αυτή όταν πρωτοήρθε σε επαφή με το έργο του Pareto και έγραψε το 1951 το βιβλίο Quality Control, με το σύνθημα «vital few and trivial many», ξεκινώντας μια επανάσταση στο τομέα αυτό και εμπνέοντας παράλληλα την Ιαπωνική βιομηχανία στο σύνολο της να το υιοθετήσει και αυτή με τα γνωστά περίφημα αποτελέσματα.
Software is Εating the World
Έκφραση η οποία προήρθε από τον Μarc Andeerseen το 2011, ιδρυτή του Netscape πρόδρομο των σύγχρονων browser τη δεκαετία του 90 και επιχειρηματία της Silicon Valley. O Αndreerseen παρατήρησε τη συχνή και όλο πιο γρήγορη ψηφιοποίηση υπηρεσιών από αντικείμενα που υπήρχαν στον υλικό κόσμο. Αυτή ξεκίνησε σιγά-σιγά με την είσοδο των υπολογιστών, αρχικά στον επαγγελματικό τομέα και μετέπειτα με τα PC σιγά-σιγά στο σπίτι μας, ήδη από την δεκαετία του 80. Ένα πρώιμο παράδειγμα είναι η αριθμομηχανή που είχαμε για να κάνουμε τους υπολογισμούς μας, που μετατράπηκε σε Εxcel λογισμικό ή η εγκυκλοπαίδεια που ήταν ιδιαίτερα ακριβή για να αποκτήσει κάποιος, μετατράπηκε στη ψηφιακή Wikipedia εντελώς δωρεάν για όλο τον κόσμο.
Για να κατανοήσουμε το συγκεκριμένο φαινόμενο, δύο από τα παραδείγματα που έχουμε βιώσει κατά την διάρκεια της ζωής μας, είναι η εταιρεία παραγωγής film Kodak και τα βιντεοκλάμπ τα οποία βρίσκονταν σε κάθε γειτονιά, τα οποία αντικαταστάθηκαν από την ψηφιακή φωτογραφία και το Netflix αντίστοιχα. Αν σκεφτούμε πως η kodak απασχολούσε 145.000 προσωπικό και το Instagram έχει 500, τότε καταλαβαίνουμε το μέγεθος της συγκεκριμένης αλλαγής.
Αυτή η ραγδαία ψηφιοποίηση επιτυγχάνεται από τη λειτουργία του φαινομένου zero marginal cost. Με λίγα λόγια η δυνατότητα που δίνουν οι ψηφιακές τεχνολογίες στο να παράγεται το προϊόν μια φορά και κάθε φορά που προστίθεται ένας καινούριος χρήστης να μην προστίθεται το ανάλογο κόστος, αλλά μόλις ένα απειροελάχιστο κλάσμα αυτού. Αυτό είναι που δημιουργεί το μεγάλο περιθώριο κέρδους και το ανάλογο Scalability της εκάστοτε επιτυχημένης εφαρμογής.
Διαβάστε Επίσης: 3 χρυσοί κανόνες για διαφημίσεις
Αυτή η διαδικασία που κρατάει σχεδόν τα τελευταία 40 χρόνια και έχει επηρεάσει τον τρόπο που αλληλοεπιδρούμε με τον κόσμο, συνεχίζεται σήμερα με ιδιαίτερα έντονους ρυθμούς. Μάλιστα η συμβουλευτική εταιρεία επιχειρηματικών δεδομένων Mckinsey, εξέδωσε μια αποκαλυπτική αναφορά για το μέλλον της εργασίας και των μισθών σε σχέση με την αυτοματοποίηση. Η αναφορά αυτή περιγράφει πως το 50% των θέσεων εργασίας μπορούν να αντικατασταθούν από τεχνολογία που είναι ήδη διαθέσιμη, και αυτό να λάβει χώρα μέχρι το έτος 2030. Υπολογίζει πως θα χαθούν πάνω από 400 εκ. Θέσεις εργασίας. Η τεχνητή νοημοσύνη συμβάλει τα μέγιστα σε αυτή την μεγάλη αλλαγή.
Η Σοφία του Πλήθους
Το 1906 ο στατιστικολόγος sir Francis Galton, παραβρίσκεται σε ένα πανηγύρι στο Plymouth της Μασαχουσέτης, όπου μεταξύ των άλλων θεαμάτων, στην κύρια σκηνή εκθέτουν ένα βόδι και ζητάνε από το κοινό να δώσει απαντήσεις για το πόσο ζυγίζει. Ο ίδιος ανακαλύπτει με μεγάλη του έκπληξη ότι, ο Μέσος όρος που δίνουν οι 800 συμμετέχοντες σε αυτόν τον διαγωνισμό έχει απόκλιση μόνο 1% από την σωστή απάντηση, η οποία είναι 543 κιλά έναντι 547 κιλά του πλήθους. Επίσης παρατήρησε πως οποιαδήποτε άλλη ατομική απάντηση απείχε αρκετά από τη σωστή.
Το 2004 ο James Surowiecki εμπνέεται από τη συγκεκριμένη ιστορία, γράφοντας το Βest Seler «Τhe Wisdom of the Crowds» και κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή την άποψη για την «σοφία του πλήθους» στη Silicon Valley. Την ίδια εποχή ξεκινά με τη βοήθεια του Google Analytics η επανάσταση του A/B split test, με τις μετρήσεις του να βοηθούν στην καλύτερη επιλογή, ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασής των χρηστών, και όχι ενός ανθρώπου που αποφασίζει μόνος του για το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό αποτελεί μια μικρή επανάσταση και βελτιώνει συνολικά την ψηφιακή εμπειρία του τελικού χρήστη.
Μετά από μια δεκαετία ακολουθεί το λεγόμενο Crowdfunding με τις Kickstarter και Indiegogo, να έχουν ως κύριο επιχειρηματικό μοντέλο, την ανάδειξη προϊόντων ανεξάρτητων δημιουργών και την χρηματοδότηση τους από το κοινό. Στις μέρες μας η ιδέα αυτή, μετακομίζει στον χρηματοοικονομικό τομέα, δημιουργώντας διάφορα παρακλάδια όπως το P2P lending, που είναι η χρηματοδότηση δανείων από το κοινό – επενδυτές σε εταιρικούς και μη εταιρικούς πελάτες, προσπερνώντας με αυτό το τρόπο το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα.
Σύντομα έρχονται και άλλα άρθρα σχετικά με τον νόμο του Pareto…
Αgoralogies 